Συχνά λέμε θέλω να αλλάξω εργασία, είναι πολύ πιεστικό το κλίμα στο γραφείο, αλλά δε θέλω να μην έχω λεφτά ή θέλω να κόψω το τσιγάρο, αλλά φοβάμαι τα νεύρα μου ή θέλω να χάσω κιλά, αλλά δεν έχω χρόνο για μαγειρική, διαιτολόγους ή γυμναστήριο, θέλω να κάνω μια κουβέντα με το σύντροφό μου για την έκβαση της σχέσης μας, αλλά δε βρίσκω την ευκαρία. Εσύ ε΄δω που έχεις την ευθύνη; Πρέπει να μπεις στο χειρουργείο για να μάθεις να βάζεις όρια και να έχεις αυτοσεβασμό; Πρέπει να σου δώσει χάπι για τη χοληστερίνη για να διακόψεις το τσιγάρο; Πρέπει να ξεκινήσεις ινσουλίνη για να προσέχεις τη διατροφή σου; Πρέπει να τον δεις με άλλη για να μιλήσετε; Μήπως ήρθε η ώρα, να σταματήσεις τις δικαιολογίες και να ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους και να ξεκινήσεις να αναλαμβάνεις τις ευθύνες για ό,τι κάνεις και δεν κάνεις στη δική σου ζωή.
Θέλω να θυμάσαι, πως είμαστε οι επιλογές μας, ακόμα κι όταν δεν παίρνουμε μια απόφαση, αυτό είναι η απόφασή μας. Ό,τι λέμε ή επιθυμούμε να αποσιωπήσουμε υπάρχει κι είναι πραγματικό, η απόφαση του αν θα εκφραστούμε ή όχι είναι πάντοτε δική μας. Πόσες φορές ήθελες να μιλήσεις, αλλά προτίμησες τη φυγή; Πόσες φορές ήθελες να αρνηθείς και σε πίεσαν και σου αλλάξαν γνώμη; Πόσες φορές γύρισες την πλάτη στα ΘΕΛΩ σου κι έκανες τα ΠΡΕΠΕΙ της κοινωνίας, της οικογένειας, του συντρόφου σου; Αν απάντησες στα παραπάνω ειλικρινά, με θάρρος και τόλμη, αναρωτείσου τώρα πως νιώθεις; Ελευθερία, ταπείνωση, απογοήτευση, ευτυχία, γαλήνη, απόρριψη, αποδοχή, εγκατάλειψη, ειρήνη, σεβασμό, υπονόμευση εαυτού, αγάπη, τιμωρία, ειλικρίνεια;
Δες μέσα σου και ξεκαθάρισε με συνειδητότητα, στο εδώ και τώρα δηλαδή, για ποιά πράγματα είσαι υπεύθυνος. Είσαι υπεύθυνος για την ποιότητα του φαγητού που λαμβάνεις; Ευθύνεσαι για τις καλές συνήθειες όπως ο επαρκής ύπνος, η τακτική σωματική άσκηση, η ψυχολογική γαλήνη, το ήρεμο και χωρίς εντάσεις περιβάλλον; Αλλά και τις κακές συνήθειες όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, το να δίνεις το αυτεξούσιο της ζωής σου στους άλλους, το να ικανοποιείς μονίμως τις ανάγκες των άλλων, αλλά και η μη επικοινωνία;
Ποιος φταίει αγαπημένε μου αναγνώστη αν εσύ δειλιάζεις να μιλήσεις ανοιχτά; Ποιος φταίει που δεν σε αγαπάς; Ποιος φταίει που επιτρέπεις άλλοι να ελέγχουν και να εξουσιάζουν τη ζωή σου; Η ψυχή σου προσπαθεί να σου μιλήσει με πολλούς τρόπους, με ένα ακανόνιστο καρδιοκτύπι; Με ένα πρωτόγνωρο πονοκέφαλο; Με ένα περίεργο κόμπο στο στομάχι ή στο λαιμό; Με ένα πόνο στη μέση ή στα πόδια; Μ’ένα απρόσμενο ξέσπαμα θυμού ή κλαμάτων; Το σώμα σου ουρλιάζει πως θέλει προσοχή κι εσύ λες τίποτα δεν είναι θα περάσει, μπορεί να μην το λες καν εσύ, αλλά ο καλός σου ή η μαμά σου και ακούς τις γνώμες των άλλων. Γιατί στηρίζεσαι στο τι θα πει ο κόσμος ή το κάνω για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο να μη με ζαλίζει η γυναίκα μου ή οι γονείς μου, κ.ο.κ. Και τι κάνεις τελικά; Φιμώνεις εσένα; Φιμώνεις τα θέλω σου; Καταπιέζεις τις ανάγκες σου; Ασχολείσαι με τα θέματα των άλλων, γιατί τα δικά σου δεν είναι σοβαρά; Σοβαρά τώρα; Εσύ δεν είσαι σοβαρό θέμα για ΕΣΕΝΑ;
Πότε σκοπεύεις να αναλάβεις την ευθύνη σου; Πότε θα κοιτάξεις το μέσα σου και τη ψυχή σου; Πότε θα βρες το χρόνο να σε ακούσεις για να τα λύσεις όλα και να απελευθερωθείς; Γιατί σε επηρεάζει η γνώμη του συντρόφου σου, του εργοδότη σου ή του αδερφού σου; Γιατί δε ζεις ελεύθερος και δεν ξεδιπλώνεις το μεγαλειώδες δυναμικό σου να δεις για πόσα πολλά είσαι ικανός; Γιατί δε δεμεύεσαι να να εργαστείς με εσένα; Ξέρεις αγαπημένε μου αναγνώστη, όλα μπορούν να γίνουν, το θέμα είναι εμείς να το επιθυμούμε τόσο πολύ που να τολμήσουμε ν’αναλάβουμε την ευθύνη του να τα κάνουμε.
Γι’αυτό κι η επιτυχία, μαζί με την ευτυχία για τον καθένα μας έχει άλλο ορισμό και συχνά δεν συνυπάρχουν…. Ξέρεις τι φταίει άραγε;