Ο διαβήτης τύπου 2 είναι μια χρόνια νόσος που εμφανίζεται, όταν το πάγκρεας δεν παράγει την απαιτούμενη ποσότητα ινσουλίνης ή ο ίδιος ο οργανισμός δε μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την ινσουλίνη που παράγει. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Πολλά είναι και τα περιστατικά που οδηγούνται σε πρόωρο θάνατο εξαιτίας των επιπλοκών του στα αγγεία και τα νεφρά, όπως αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, διαβητικό πόδι, τύφλωση.
Ο διαβήτης των ενηλίκων, όπως αποκαλείται κι αλλιώς,
- αποτελεί το 90% περίπου των διαβητικών ασθενών παγκοσμίως
- έχει κληρονομική προδιάθεση και
- πυροδοτείται όταν συνυπάρχει παχυσαρκία
προκαλώντας:
- αντίσταση και ανεπάρκεια έκκρισης ινσουλίνης,
- εμφανίζει συνοσηρότητα με καρδιαγγειακά νοσήματα, δυσλιπιδαιμίες (υψηλά τριγλυκερίδια, υψηλή LDL, χαμηλή HDL, υψηλή ολική χοληστερόλη) και υπέρταση ή/και μεταβολικό σύνδρομο που αποτελεί συνδυασμό των προαναφερθέντων.
Αρχικά οι ασθενείς παρουσιάζουν συμπτώματα πολυουρίας και πολυδιψίας, αυξάνουν το βάρος τους, παρουσιάζουν αργή επούλωση πληγών, κόπωση, θολή όραση, έντονη επιθυμία για γλυκό και όταν παραλείπουν γεύματα δηλώνουν συμπτώματα ζάλης, εφίδρωσης, τρέμουλου και σύγχυσης.
- Σημαντικό είναι να αναφερθεί πως με την απώλεια βάρους, η νόσος είναι αναστρέψιμη, με διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής όταν ο ΔΜΣ φτάσει σε φυσιολογικά επίπεδα.
Ο ινσουλινοεξαρτώμενος ή νεανικός διαβήτης είναι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 που προκύπτει από αυτοάνοση καταστροφή των β-παγκρεατικών κυττάρων που εκκρίνουν την ινσουλίνη, με αποτέλεσμα η μειωμένη ινσουλίνη να οδηγεί σε αυξημένη γλυκόζη στο αίμα και στα ούρα. Όπως αποκαλύπτει κι η ονομασία του, αν δεν γίνεται δια βίου χορήγηση ινσουλίνης στους ασθενείς, είναι θανατηφόρος, εκτός αν γίνει μεταμόσχευση παγκρέατος.