Οστεοπόρωση
Πολύ σημαντικό ρόλο στην οστεοπόρωση παίζει:
- το οικογενειακό ιστορικό
- το φύλο (καθώς είναι πιο συχνή σε γυναίκες μετεμμηνοπαυσιακές)
- το κάπνισμα
- το αλκοόλ
- διατροφή φτωχή σε ασβέστιο και βιταμίνη D
- το χαμηλό σωματικό βάρος
- η υπερκατανάλωση καφεΐνης
- η έλλειψη άσκησης (με αντιστάσεις)
- νόσοι που θεραπεύονται με γλυκοκορτικοειδή (κορτιζόνη) και θυροξίνη καθώς μειώνουν την οστική παραγωγή και τη συνολική οστική πυκνότητα αντίστοιχα
Σχεδιάζονται κατάλληλα εξατομικευμένα διαιτολόγια και συστάσεις lifestyle ανά ασθενή.
Υγεία του νεφρού
Οι νεφροί είναι πολύ σημαντικοί για:
- την ορθή λειτουργία πρώτα του ουροποιητικού, καθώς αποτελούν τις φυσικές αντλίες καθαρισμού του οργανισμού (από φάρμακα, τοξίνες, άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού)
- και του καρδιαγγειακού μας συστήματος, καθώς ρυθμίζουν έμμεσα στην συστολική πίεση στο αίμα.
Αναλόγως την πάθηση συστήνεται η κάλυψη των αναγκών σε νερό και υγρά, αύξηση ή μείωση ολικού λευκώματος, περιορισμός αλατιού, αναπλήρωση ηλεκτρολυτών, μεγάλη προσοχή στην πρόσληψη φωσφόρου, καλίου και νατρίου με υπολογισμό τόσο από τα τρόφιμα όσο και από το νερό.
Παθήσεις όπως:
- οι πέτρες στους νεφρούς
- η νεφρική ανεπάρκεια
- η διαβητική νεφροπάθεια
συχνά συνοδεύουν:
- την παχυσαρκία
- το διαβήτη
- τις υπερουριχαιμίες
- τις δυσλιπιδαιμίες
συνεπώς συστήνονται ετήσιες εξετάσεις αίματος και ούρων.
Αντιστοίχως την πάθηση κι αλλαγή lifestyle συστήνεται παράλληλα με τη διατροφή ή δίαιτα σε περίπτωση παχυσαρκίας.
Πολυκυστικές ωοθήκες
Στις πολυκυστικές ωοθήκες οι συστάσεις κι η απώλεια βάρους ακολουθούν τη θεραπεία που έχει δοθεί από το γυναικολόγο ή ενδοκρινολόγο του ασθενούς. Σε περίπτωση συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών με παρουσία αντίστασης στην ινσουλίνη ή επιδείνωση παχυσαρκίας, συστήνεται τακτικός έλεγχος και ορμονική ρύθμιση για τη βέλτιστη ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη συνέργεια της φαρμακευτικής αγωγής στην απώλεια σωματικού βάρους. Η απώλεια όταν σε κάποιες περιπτώσεις είναι βραδεία, συστήνεται η αλλαγή της φαρμακευτικής αγωγής σε σκευάσματα 4ης γενιάς που έχουν ελάχιστες ή καθόλου παρενέργειες και δεν επηρεάζουν το μεταβολισμό σε περιπτώσεις απώλειας βάρους.
Υποθρεψία
Υποθρεψία υφίσταται όταν υπάρχει:
- ανεπαρκής πρόσληψη ενέργειας
- ή/& θρεπτικών συστατικών
με αποτέλεσμα:
- την εμφάνιση μειωμένης ανάπτυξης σώματος
- τη δημιουργία ανεπαρκειών σε βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία
- την επικείμενη καταστροφή μυϊκής μάζας για την παροχή του οργανισμού σε ενέργεια.
Η υποθρεψία αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα είναι πιθανόν να επηρεάσει:
- την αναπαραγωγή
- το ανοσοποιητικό σύστημα
- τη νοητική λειτουργία και ανάπτυξη
- τις λοιμώξεις και τα χρόνια νοσήματα
Μπορεί να προκληθεί υποθρεψία (δευτεροπαθής) εξαιτίας νόσων:
- του γαστρεντερικού
- του ήπατος
- του παγκρέατος
- των νεφρών
- των διατροφικών διαταραχών
- των νεοπλασιών
καθώς και σε ευαίσθητες ομάδες όπως:
- ελίτ αθλητές
- υπερήλικες
- ασθενείς
- χρόνια διαιτωμένων σε στερητικά μονοφαγικές δίαιτες
λόγω απουσίας όρεξης/ αδυναμία κατάποσης, αποφυγή ολόκληρων ομάδων τροφίμων, μειωμένα θερμιδικά διατροφολόγια.
Η έγκαιρη εκτίμηση της υποθρεψίας καθιστά ευκολότερη την αντιμετώπισή της και ξεκινά με αργούς ρυθμούς η θεραπεία, εφόσον ο οργανισμός δείχνει ανοχή και απορροφησιμότητα.
Αλλεργίες-δυσανεξίες
Έπειτα από έγκυρο αιματολογικό ή γενετικό έλεγχο και ανίχνευση αντισωμάτων στο αίμα ή κατάλληλες κι αξιόπιστες ιατρικές μεθόδους, οι τροφικές αλλεργίες και δυσανεξίες αντιμετωπίζονται με αποχή των αλλεργιογόνων και χρήση όπου είναι απαραίτητο ειδικών υποαλλεργικών σκευασμάτων και κατάλληλα τρόφιμα με αντικατάστατα των τροφίμων που δημιουργούν φλεγμονή στο έντερο.
Απαραίτητη είναι η εκτίμηση θρέψης των ασθενών για σωστή αύξηση και ανάπτυξη καθώς παρουσιάζουν:
- απώλεια βάρους
- πόνους
- μετεωρισμό
- αέρια
- διάρροιες
- εμετούς
Το μεγαλύτερο ποσοστό των τροφικών αλλεργιών ή δυσανεξιών εμφανίζεται στην πρώτη βρεφική ηλικία, ωστόσο πολλές δυσανεξίες εμφανίζονται και στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή εμφανίζοντας αυτοάνοση παθολογία.
Αυτοάνοσα νοσήματα
Καλούνται όσα νοσήματα προκαλούνται όταν ο οργανισμός αντιμετωπίζει σαν εχθρό τα ίδια τα κύτταρά του δημιουργώντας αντισώματα. Εμφανίζεται στο 5% του πληθυσμού κι ο κατάλογος συμπεριλαμβάνει
- τις θυρεοειδοπάθειες
- το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1
- τη σκλήρυνση κατά πλάκας
- δερματικές παθήσεις όπως έκζεμα, ψωρίαση, κλπ.
- τον καρκίνο
- το συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, κλπ.
Ο κοινός διατροφικός παρονομαστής στα αυτοάνοσα είναι μια διατροφή πλούσια σε αντιοξειδωτικά και μειωμένη σε απλά σάκχαρα, trans και κορεσμένα λιπαρά, που επιμηκύνουν τις περιόδους υφέσεων και επιβραδύνουν τις εξάρσεις των νόσων. Σπουδαίο ρόλο παίζει η άσκηση καθώς δρα ψυχοθεραπευτικά, αλλά κι η παρακολούθηση από ψυχολόγο/ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή, καθώς συχνά τα άτομα αυτά εμφανίζουν καταθλιπτικά συμπτώματα ή έντονο στρες και άγχος που επιβαρύνει και ανατροφοδοτεί το αυτοάνοσό τους.
Τέλος συστήνεται:
- η διακοπή του καπνίσματος
- η αποφυγή αλκοόλ
- η αποφυγή καφεΐνης
καθώς αποτελούν τους 3 πιο στρεσογόνους παράγοντες.